Πάντα πίστευα πως τα σκυλιά ξέρουν κάτι που εμείς δεν ξέρουμε. Ίσως γι’ αυτό ζουν λίγο, αλλά αγαπούν τόσο πολύ. Ένα σκυλί δεν ανησυχεί για το αύριο. Δεν το νοιάζουν η καριέρα ή το μέλλον. Το νοιάζει μόνο αν: Είσαι εδώ; Είσαι καλά; Μπορώ να κάτσω δίπλα σου; Τα σκυλιά ζουν στις στιγμές που εμείς προσπερνάμε—στη φωνή μας, στο άνοιγμα της πόρτας, στο χάδι μας. Δεν κρατάνε κακίες. Αγαπούν ελεύθερα, ολοκληρωτικά, μόνο για το τώρα. Κάθε κούνημα της ουράς λέει “ευχαριστώ”. Κάθε άγγιγμα λέει “είσαι ο κόσμος μου”. Κι όταν ο χρόνος τους τελειώνει, πονάει—γιατί τέτοια αγάπη δεν τη ζεις δύο φορές. Η ζωή τους είναι μικρή…μα η αγάπη τους μένει για πάντα.
