Είμαστε όλοι τόσο απασχολημένοι να ψάχνουμε για την τέλεια αγάπη — για το συναίσθημα, το πάθος. Αλλά η αλήθεια είναι πως το συναίσθημα δεν είναι το θαύμα. Το θαύμα είναι η θεραπεία. Και η θεραπεία δεν έρχεται στην αρχή. Έρχεται στη φάση της βαθιάς σύνδεσης στη σχέση. Η αγάπη αρχίζει να μας αλλάζει όταν τολμούμε να δούμε ο ένας τον άλλο αληθινά. Στις δυσκολίες, στις αντιδράσεις, στις σκιές του παρελθόντος. Εκεί, μέσα στις ρωγμές, ξεκινά η πραγματική αγάπη. Εκεί γίνεται η δουλειά: οι δύσκολες συζητήσεις, η αυτογνωσία, η συγχώρεση. Οι περισσότεροι δεν φτάνουν ως εκεί, γιατί χρειάζεται να κοιτάξουν στον καθρέφτη. Και αυτό πονά. Σύμφωνα με τη θεραπευτική μέθοδο Imago, ψάχνουμε ασυνείδητα έναν άνθρωπο που μοιάζει με αυτούς που μας μεγάλωσαν — για να γιατρέψουμε τις πληγές που έμειναν ανοιχτές. Η αγάπη γίνεται τότε μια δεύτερη ευκαιρία. Μια διορθωτική εμπειρία. Και όταν επιτέλους τη νιώσουμε, μοιάζει… παράξενη. Όχι γιατί κάτι πάει λάθος, αλλά γιατί η θεραπεία είναι ξένη όταν την ζεις για πρώτη φορά. Αγάπη είναι η σχέση που σε κρατά χωρίς να σε φυλακίζει. Που σου δίνει χώρο να είσαι εσύ, χωρίς φόβο. Αυτό είναι το θαύμα της αγάπης. Και αυτή η θεραπεία… κερδίζεται, δεν χαρίζεται.
