Όπου και αν βρίσκεσαι, πάρε μια αργή ανάσα… και άφησε το ηλιοβασίλεμα να σε αγγίξει. Μερικές φορές, το φως στο τέλος της μέρας λέει αλήθειες που χάνουμε μέσα στη φασαρία. Έχεις προσέξει πώς αλλάζει η θάλασσα στο σούρουπο; Πώς κρατά τα χρώματα λίγο περισσότερο, λες και δεν θέλει να τα αφήσει να φύγουν; Υπάρχει ένα μάθημα εκεί — ένα μάθημα για το τέλος, τη μετάβαση και την κρυμμένη ομορφιά που ζει ανάμεσά τους. Το ηλιοβασίλεμα δεν βιάζεται. Δεν διώχνει τη μέρα από τον ουρανό. Απλώς την ηρεμεί. Της δίνει την άδεια να ξεκουραστεί.Ίσως το ξεχνάμε αυτό για τον εαυτό μας. Την άδεια… να επιβραδύνουμε. Να αναπνεύσουμε πριν ξεκινήσει το επόμενο κεφάλαιο.Να αφήσουμε τη μέρα να φύγει όπως ο ορίζοντας αφήνει τον ήλιο — ήρεμα, χωρίς φόβο. Κάποιες φορές η θάλασσα μοιάζει με καθρέφτη, σαν να προσπαθεί να μας δείξει την αλήθεια μας: την κούραση, τη νοσταλγία, τις ήσυχες ελπίδες που κουβαλάμε. Και αν κοιτάξεις καλά, θα δεις ότι η αντανάκλαση δεν είναι τέλεια. Τα κύματα την αλλοιώνουν. Και εκεί κρύβεται η ομορφιά: δεν χρειάζεται να είμαστε τέλειοι για να φωτίζουμε την ζωή. Υπάρχει μια στιγμή λίγο μετά τη δύση, όπου όλα ηρεμούν. Μια κοινή παύση του κόσμου. Τα πουλιά σωπαίνουν. Τα κύματα χαμηλώνουν. Ακόμα και τα χρώματα ξεθωριάζουν. Είναι υπενθύμιση πως το τέλοςδεν χρειάζεται να είναι θορυβώδες. Μπορεί να είναι ήρεμο, θεραπευτικό. Άφησε τη θάλασσα να αγκαλιάσει την καρδιά σου. Άφησε τον ουρανό να καθαρίσει τις σκέψεις σου. Άφησε αυτή τη στιγμή να γίνει το μικρό σου καταφύγιο. Γιατί το ηλιοβασίλεμα συμβολίζει δύο πράγματα: το τέλος της μέρας και την ήσυχη υπόσχεση του αύριο. Και τα δύο είναι όμορφα. Όπου και αν βρίσκεσαι, εύχομαι η βραδιά σου να είναι ήρεμη. Και να θυμάσαι ότι ακόμη κι όταν σβήνει η μέρα, το δικό σου φως δεν σβήνει. Καληνύχτα.
