Δεν μπορούσα να κοιμηθώ τη νύχτα. Ο πόνος στα πόδια ήταν αφόρητος.Οι γιατροί μού είπαν ότι ίσως είναι απλώς ένα «σύνδρομο νευρικού ποδιού». Μα η αλήθεια ήταν πολύ διαφορετική. Έπασχα από ινομυαλγία — μια αόρατη νόσο που αλλάζει τα πάντα.Όταν ο ρευματολόγος μου έδειξε τη λέξη Ινομυαλγία στο χαρτί, ένιωσα ανάμεικτα συναισθήματα. Ανακούφιση — γιατί επιτέλους είχα μια απάντηση. Αλλά και φόβο — γιατί δεν ήξερα τι σημαίνει αυτό για τη ζωή μου.Ήταν δύσκολο να εξηγήσω στους άλλους τι νιώθω. Ο πόνος δεν φαίνεται. Φοβόμουν ότι θα με πουν υπερβολική ή τεμπέλα. Κάποιες μέρες δεν μπορούσα ούτε να περπατήσω, ούτε να σταθώ όρθια.Υπήρξαν στιγμές ντροπής και απογοήτευσης. Όπως εκείνη τη νύχτα, που δεν μπορούσα να περπατήσω και με μετέφεραν με καροτσάκι. Ένιωσα πως κατέρρευσα. Μα αποφάσισα πως η ινομυαλγία δεν θα μου πάρει τη ζωή που αγαπώ. Απλώς θα τη ζήσω αλλιώς — πιο αργά, πιο συνειδητά, πιο γενναία.Η ινομυαλγία είναι αόρατη, αλλά αληθινή. Δεν είναι αδυναμία. Δεν είναι φαντασία. Είναι μια μάχη που δίνουμε κάθε μέρα — με πίστη, αγάπη και αξιοπρέπεια. Και θέλω όλοι να ξέρουν: Δεν είναι κακό να μην είσαι καλά. Αρκεί να συνεχίζεις να προσπαθείς. Μείνε δυνατός. Δεν είσαι μόνος.
