Ζώντας με το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου είναι σαν να δίνεις μια μάχη χωρίς τέλος, μια μάχη που άλλοτε σε εξαντλεί και άλλοτε σε θυμώνει. Είναι μια συνεχής πρόκληση που επηρεάζει κάθε πτυχή της καθημερινότητάς σου, από το τι θα φας μέχρι το πώς θα αισθανθείς ψυχολογικά. Αυτή η αόρατη πάθηση μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολη, αλλά δεν είσαι μόνη σε αυτόν τον αγώνα.Προσπαθώ να μη βλέπω την IBS σαν κατάρα, αλλά ως μια ευκαιρία για αυτογνωσία και βελτίωση. Με έκανε πιο συνειδητή για το φαγητό που επιλέγω, την ανάγκη για τακτική άσκηση και τη φροντίδα του νου μου. Έμαθα να αγαπώ το σπιτικό φαγητό, να πειραματίζομαι με νέες, υγιεινές συνταγές και να μοιράζομαι “φιλικά” γεύματα με τους δικούς μου ανθρώπους, δημιουργώντας έτσι μια πιο ισορροπημένη ζωή.Η πρώτη μεγάλη κρίση ήρθε στο πανεπιστήμιο, μια περίοδο γεμάτη αλλαγές και προκλήσεις. Το άγχος των εξετάσεων, το πρόχειρο φαγητό που ήταν εύκολα διαθέσιμο, το αλκοόλ στις κοινωνικές εκδηλώσεις… όλα συνέβαλαν στην επιδείνωση των συμπτωμάτων μου. Το φούσκωμα, ο έντονος πόνος και η αμηχανία έγιναν η νέα μου πραγματικότητα, επηρεάζοντας την κοινωνική μου ζωή και τις σπουδές μου.Όταν πήγα στον γιατρό, η απάντηση ήταν απογοητευτική. Μου είπαν απλά “μάλλον έχεις IBS” και μου έδωσαν ένα γενικό φυλλάδιο, χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις ή εξατομικευμένες συμβουλές. Ένιωσα μια πλήρη έλλειψη κατανόησης και υποστήριξης. Εκείνη τη στιγμή, το μόνο που ήθελα ήταν να νιώσω πως κάποιος με άκουσε πραγματικά και κατάλαβε τον πόνο μου.Άρχισα να κρατώ ένα λεπτομερές ημερολόγιο, καταγράφοντας ποια τρόφιμα με ενοχλούν και ποια όχι, μια διαδικασία που αποδείχθηκε καθοριστική. Η διατροφή χαμηλή σε FODMAP με βοήθησε σημαντικά να ανακουφιστώ από τα συμπτώματα. Για μένα, οι φακές και τα φασόλια είναι εχθροί, όσο κι αν τα αγαπώ και μου αρέσει η γεύση τους, καθώς προκαλούν έντονη δυσφορία.Έμαθα να τρώω συχνά και ήρεμα, αφιερώνοντας χρόνο σε κάθε γεύμα, και να μην παραλείπω ποτέ το πρωινό, το οποίο είναι το πιο σημαντικό γεύμα της ημέρας. Επίσης, υιοθέτησα τη συνήθεια να δειπνώ νωρίς το βράδυ, δίνοντας στον οργανισμό μου αρκετό χρόνο για πέψη πριν τον ύπνο. Αυτές οι μικρές αλλαγές στις διατροφικές μου συνήθειες έκαναν μια τεράστια διαφορά στην ποιότητα της ζωής μου.Να θυμάσαι κάτι πολύ σημαντικό: το IBS δεν σε ορίζει ως άνθρωπο. Αυτό που σε ορίζει είναι η εσωτερική σου δύναμη, το κουράγιο σου να αντιμετωπίζεις τις προκλήσεις και η επιμονή σου να βρίσκεις λύσεις. Δεν είσαι μόνη σε αυτόν τον αγώνα. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που κατανοούν και υποστηρίζουν. Μαζί μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε και να ζήσουμε μια γεμάτη ζωή.
