Όταν ημουν μικρός, κουβαλούσα βάρη που κανένα παιδί δεν θα έπρεπε. Ήμουν άρρωστος, ζούσα περισσότερο στο νοσοκομείο παρά στο σπίτι. Με τον καιρό, πονούσε το σώμα. Το άγχος τρύπωνε στη σκέψη μου — σιωπηλά, ακόμα κι όταν χαμογελούσα.Και τότε ήρθε η μεγάλη κρίση. Τόσο δυνατή, που όλοι πίστεψαν πως δεν θα τα καταφέρω. Κι όμως επιβίωσα. Εκείνη η στιγμή άλλαξε τα πάντα. Ευτυχία είναι να βρίσκεις τη γαλήνη βαθιά μέσα σου. Όταν το μυαλό ησυχάζει, το σώμα θεραπεύεται.Τώρα, κάθε στιγμή μετρά. Έμαθα να αγαπώ τη ζωή, γιατί ξέρω πώς είναι να τη χάνεις. Η γαλήνη δίνει δύναμη. Και μερικές φορές, αυτή η δύναμη κάνει τη διαφορά.
