Από το 2019 μέχρι το 2022, δεχόμουν ψυχολογική βία από τον πρώην σύντροφο μου και τη μητέρα του. Όταν επιτέλους κατάφερα να φύγω, ένιωθα λύπη και θυμό για εκείνα τα χρόνια που ήμουν παγιδευμένη. Η ζωή μου είχε μπει σε παύση, γιατί πίστευα ότι θα διάλεγε εμένα αντί για τη μητέρα του. Αλλά δεν το έκανε ποτέ. Ούτε μια φορά δεν στάθηκε στο πλευρό μου. Έτσι αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να φροντίσω καλύτερα τον εαυτό μου και να αποκτήσω την ελευθερία μου. Ξεκίνησα θεραπεία για να δουλέψω στο τραύμα και στα προβλήματα που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια εκείνων των χρόνων. Σιγά-σιγά, άρχισα να νιώθω ευγνωμοσύνη για τη ζωή που έχτισα. Άρχισα να βγαίνω ξανά ραντεβού, παρόλο που είχα ήδη αποφασίσει να επιστρέψω στο χωριό μου. Τον Φεβρουάριο γνώρισα τον Γιάννη — και όλα έδεσαν. Μέσα σε λίγους μήνες μετακόμισα μαζί του. Με έχει βοηθήσει να θεραπεύσω τόσες συναισθηματικές πληγές και παρόλο που κάποια πράγματα παραμένουν περίπλοκα, νιώθω απίστευτη ευγνωμοσύνη. Είμαι ευγνώμων για το πόσο μακριά έχω φτάσει στη διαδικασία της θεραπείας από το τραύμα μου. Τώρα νιώθω πως έχω ολόκληρη τη ζωή μπροστά μου — γεμάτη με απεριόριστες δυνατότητες, που περιμένουν να τις εξερευνήσω.
