Για χρόνια ήμουν δυνατή για όλους τους άλλους.Τώρα μαθαίνω να είμαι ήρεμη με τον εαυτό μου. Έχασα τον σύζυγό μου—τον άνθρωπό μου—και ξαφνικά έπρεπε να γίνω η δυνατή. Για δεκαπέντε χρόνια κράτησα τα πάντα: το σπίτι, τα οικονομικά, τον πόνο… μεγαλώνοντας τα παιδιά μας με αγάπη και γέλιο. Αλλά η δύναμη έχει σιωπηλό κόστος. Κανείς δεν έβλεπε τα δάκρυα όταν ήμουν μόνη, ψιθυρίζοντας «Σε χρειάζομαι.» Καθώς τα παιδιά μου μεγάλωσαν, μεγάλωσε και η μοναξιά. Τώρα επιλέγω κάτι διαφορετικό. Επιλέγω να σταματώ. Να νιώθω. Να θεραπεύομαι. Να είμαι ήρεμη με τον εαυτό μου. Η ιστορία μου δεν αφορά μόνο την απώλεια. Αφορά την αντοχή και το θάρρος να θεραπευθώ και να βρω ξανά τον εαυτό μου.
